Herdenking Watersnood 1953
Wethouder (en dorpsgenoot) Maurice sprak de volgende woorden:
"Beste aanwezigen",
Vandaag staan wij hier, 72 jaar na de Watersnoodramp, die ons dorp, Nieuw-Vossemeer zo genadeloos hard heeft getroffen. 1 februari is en blijft daarom een dag om nooit te vergeten. Om met elkaar stil te staan wat deze tragedie heeft gedaan met de generaties die de ramp hebben meegemaakt en zoveel dierbaren hebben verloren.
Als gevolg van die angstaanjagende nacht in 1953 verloor ons dorp vijftig van zijn inwoners. Vijftig levens abrupt afgebroken. Iedereen kende wel iemand die de ramp niet overleefd heeft – een vader, moeder, zoon, dochter, een buurman, een vriend of een klasgenootje.
De impact van deze ramp was immens groot en heeft zodoende diepe sporen achtergelaten in ons dorp én in onze harten. Sporen van machteloosheid en ongeloof… sporen van verwoesting… en sporen van groot verdriet…
Tegelijkertijd heeft de Watersnoodramp ons sterker gemaakt. Want, na de ramp stond ons dorp op. We bouwden het opnieuw op. Samen. Met elkaar.
Herinneringen leven nog altijd voort. Ze worden doorverteld, van generatie op generatie, en dat is belangrijk. Niet alleen om de slachtoffers te herdenken, maar ook om de veerkracht en de samenhang van onze gemeenschap te koesteren.
Om dit alles levend te houden, zullen we voortaan elk jaar op 1 februari een korte herdenkingsceremonie houden, hier bij het monument. Voor alle slachtoffers, uiteraard ook in de andere kernen van onze gemeente waar de Watersnoodramp zicht heeft voltrokken.
Ook worden er binnenkort, in Nieuw-Vossemeer, drie herdenkingspanelen geplaatst. In de buurt van de drie grootste dijkdoorbraken.
Deze panelen vertellen verhalen, laten beelden zien en vormen zodoende een permanente, tastbare herinnering voor ons allemaal – en voor degenen die na ons komen.
Laten we samen blijven herdenken en blijven samenkomen zoals vandaag, zodat de herinnering nooit verloren gaat en de nagedachtenis wordt doorgegeven aan onze kinderen en kleinkinderen.
Dank u wel voor uw aanwezigheid en uw aandacht. Ik wil u nu vragen om twee minuten stilte"
De herinnering blijft! - Klik hier voor enkele foto's-